TRON: Legacy (2010)

TRON: Legacy (2010)

Σκηνοθεσία: Joseph Kosinsky

Πρωταγωνιστούν: Jeff Bridges, Garret Hedlund, Olivia Wilde

Trailer: 

Υπόθεση:

Ο Σαμ Φλιν, ένας 27χρονος επαναστάτης, αναζητά εξηγήσεις για τη μυστηριώδη εξαφάνιση του πατέρα του, Κέβιν Φλιν, του άνδρα που είχε χαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος δημιουργός ψηφιακών παιχνιδιών στον κόσμο. Όταν ο Σαμ ερευνά ένα περίεργο σήμα που λαμβάνει από το παλιό εργαστήριο του πατέρα του, ένα σήμα που μόνο εκείνος θα μπορούσε να έχει στείλει, μεταφέρεται στον ψηφιακό κόσμο που ο Κέβιν έχει παγιδευτεί εδώ και είκοσι χρόνια. Με τη βοήθεια της ατρόμητης Κόρα, πατέρας και γιος ξεκινούν ένα ταξίδι ζωής και θανάτου μέσα σε ένα εκπληκτικό ψηφιακό σύμπαν. Το σύμπαν που δημιούργησε ο ίδιος ο Κέβιν, αλλά με το πέρασμα των ετών έχει εξελιχθεί κι εμπλουτιστεί με απίστευτα όπλα, γρήγορα οχήματα και μοναδικά τοπία. Πατέρας και γιος θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν αδίστακτους κακοποιούς που είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να εμποδίσουν τη φυγή τους. 

Πηγή: cine.gr

Κριτική:

Είδα τον Tron Legacy για πρώτη φορά σε DVD... Δυστυχώς, δεν είχα την ευκαιρία να το δω στο σινεμά και είναι κάτι που έχω μετανιώσει πάρα πολύ. Το Tron Legacy αποτελεί έναν ύμνο, μια αποθέωση και ένα ψηφιακό αριστούργημα της μεγάλης οθόνης. Τα ηχητικά και οπτικά εφέ του, ίσως να ξεπερνούν κατά τη γνώμη μου, οποιαδήποτε άλλη ταινία Sci-Fi είχε φτιαχτεί μέχρι τότε, καθώς η χρονιά που φεύγει έφερε το Interstellar και δυστυχώς, τίθεται εκτός σύγκρισης... Από την αρχή σε βάζει σε ένα ατμοσφαιρικό mood, μιας περασμένης εποχής, της δεκαετίας του '80, η οποία αποτέλεσε μια ψηφιακή επανάσταση στο χώρο... Είναι φανερή η αναφορά που γίνεται στην Apple και τον Steve Jobs ως πρωτοπόρο, καθώς και σε όλες τις άλλες εταιρείες λογισμικών που μπορεί να εννοούνται... (Microsoft, DELL κλπ).

Παράλληλα, δείχνει τον επαναστάτη νέο Sam Flynn, ο οποίος όντας γιος του μεγάλου επιστήμονα και πρωτοπόρου Kevin Flynn, θέλει να συνεχίσει το έργο του πατέρα του... Η ταινία λοιπόν ξεκινάει με πολλές υποσχέσεις, κάτω από τη φοβερή μουσική υπόκρουση των Daft Punk, η οποία δίνει το ρυθμό για ένα βαθμιδωτό action movie, που υπόσχεται πολλές συγκινήσεις στους fan των Sci-Fi... Η εμφάνιση της Olivia Wilde είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική, καθώς πρόκειται κατά τ'άλλα για απλά μια όμορφη ηθοποιό, αλλά εδώ μας δείχνει ότι έχει ικανότητες και για κάτι περισσότερο... Τα στοιχεία του δράματος και της προστασίας που ασκεί στον Sam, είναι ιδιαιτέρως γοητευτικά, όπως και η παρουσία του "Δημιουργού" Jeff Bridges, σαν πατέρας του Sam Flynn και πρωτεργάτης του "Πλέγματος".

Η ταινία συνεχίζεται με ακόμη πιο μεγάλες συγκινήσεις, με τον Martin Sheen να υποδύεται το μοιραίο χαρακτήρα του Castor και τον Jeff Bridges ξανά, αυτή τη φορά στο ρόλο του κακού "Clu"... Τέλος, ενώ η ατμοσφαιρική φωτογραφία, η καθηλωτική σκηνοθεσία που πλαισιώνεται από σκηνές δράσης οι οποίες κόβουν την ανάσα και μουσικά/οπτικά εφέ που διεγείρουν τον οφθαλμό, δε συνοδεύεται από το απαραίτητο σενάριο, το οποίο θα έκανε το Tron Legacy, ίσως από τις μεγαλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας και θα την έβαζε στο Πάνθεον με: την Οδύσσεια του Διαστήματος, το Matrix, την Επαφή κλπ. Παρ'όλα αυτά, συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Soundtrack to Remember: (ολόκληρο)
Ίσως η πιο ολοκληρωμένη δουλειά των Daft Punk
μετά το "Random Access Memories" 

Ακούστε περισσότερα στην εκπομπή "Soundtracks Rock!" μετά τα Χριστούγεννα, μόνο στο ραδιόφωνο του Καλλιτεχνείου: http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Τα "Soundtracks Rock!" και το Ραδιόφωνο του Καλλιτεχνείου, σας εύχονται: ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ!!

Out of the Furnace (2013)

Out of the Furnace (2013)

"Σκουριασμένη Πόλη"

Trailer: 

Υπόθεση:

Ο Ράσελ (Christian Bale) κι ο νεότερος αδελφός του, Ρόντνεϊ (Cassey Affleck), ζουν στο οικονομικά υποβαθμισμένο Ρας Μπελτ της Νέας Υόρκης. Πάντα ονειρεύονταν να δραπετεύσουν από εκεί και να ζήσουν κάπου καλύτερα. Μια κακή στροφή της μοίρας οδηγεί τον Ράσελ στη φυλακή, κάτι που θα οδηγήσει τον αδελφό του στη συμμετοχή ενός από τα πλέον βίαια κι αδίστακτα εγκλήματα που έχουν γίνει ποτέ στην περιοχή. Αυτό του το λάθος του κοστίζει σχεδόν τα πάντα. Όταν ο Ράσελ αποφυλακίζεται, πρώτος του στόχος είναι να αναζητήσει αυτούς που έμπλεξαν τον αδελφό του και να πάρει εκδίκηση. 

Πρωταγωνιστούν: Christian Bale, Cassey Affleck, Woody Harellson, Zoe Saldana, Forrest Whitaker, William Dafoe και ο Sam Sheperd.

Κριτική: Όταν πρωτοείδα το "Out of the Furnace", ήμουν λιγάκι προκατειλλημένος... Όχι επειδή δεν είναι μια μεγάλη παραγωγή, ή γιατί δεν έχει μεγάλους ηθοποιούς... Τόσο το καστ του, απαρτίζεται από τους πλέον κορυφαίους ηθοποιούς, αλλά και η παραγωγή, αποτελείται από σπουδαίους δημιουργούς όπως ο Ridley και ο Tony Scott αντίστοιχα. Αλλά βλέποντάς την, κατάλαβα γιατί μια μεγάλη ταινία, δε χρειάζεται να έχει από πίσω της μια μεγάλη παραγωγή, αλλά μόνο ένα καλό σενάριο. Ο Κρίστιαν Μπέιλ, ο οποίος αποτελεί τον αγαπημένο μου ηθοποιό (λόγω τριλογίας Μπάτμαν), δίνει έναν εκπληκτικά ώριμο και σοβαρό ρόλο, πρωταγωνιστώντας σε αυτό το σύγχρονο δράμα, που θα λέγαμε ότι αντικατοπτρίζει τη σημερινή εποχή, σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής της κρίσης... Αισιόδοξος αρχικά, τίμιος και με αίσθηση του καθήκοντος, παραμένει πιστός σε όλες του τις αξίες, που έχει διδαχθεί από μικρό παιδί. Παράλληλα, ο αδερφός του (το ρόλο του οποίου ενσαρκώνει ο Κέισι Άφλεκ), έχοντας υπηρετήσει το Αμερικάνικο Πεζικό στο Αφγανιστάν και θέλοντας να ξεφύγει από τη δύσκολη ζωή στην οποία έχουν περιέλθει οι δύο ήρωες, προσπαθεί μέσα από παράνομους καβγάδες, να βγάλει τα απαραίτητα χρήμματα... Εκεί όμως, βρίσκονται πιο σκοτεινοί και πιο αδίστακτοι εγκληματίες, οι οποίοι δε φοβούνται να φτάσουν στα άκρα... (Γούντι Χάρελσον). 

Αυτό όμως, θα οδηγήσει τον κεντρικό ήρωα, στο να εκπληρώσει το πεπρωμένο του. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να διαφυλάξει την ύψιστη τιμή και αρετή: την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Μια αξιοπρέπεια, που προέρχεται από την Αδελφική Αγάπη, ίσως την πιο δυνατή μορφή Αγάπης μέσα στον Οικογενειακό Δεσμό, γι'αυτό και ο κεντρικός ήρωας, δεν έχει πλέον ηθικούς φραγμούς, για ανθρώπινους κανόνες, νόρμες ή Νόμους... Παίρνει τον Νόμο στα χέρια του και αποδίδει τη Δικαιοσύνη, με το δικό του τρόπο...

Soundtrack to Remember***:

Η ταινία αφιερώνεται στον αδερφό μου Χάρη, διότι ήταν εκείνος που με έπεισε να τη δούμε, παρ'όλη την αντίθετη άποψή μου και δεν έχω μετανιώσει στιγμή βεβαίως, από τότε που την είδαμε... 

Ακούστε περισσότερα κάθε Παρασκευή στην εκπομπή "Soundtracks Rock!" στο:  http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Kill Bill Vol. I (2003)

Kill Bill Vol. I (2003)

by Quentin Tarantino

Υπότιτλος: "Η Νύφη Επιστρέφει..."

Trailer: 

Υπόθεση: Η Beatrix Kido (Uma Thurman) δέχεται απόπειρα δολοφονίας, από την πρώην συμμορία δολοφόνων στην οποία ανήκε... Κατά τη διάρκεια της απόπειρας, βρίσκεται σε κατάσταση εγκυμοσύνης. Μετά από τέσσερα χρόνια κοματικής κατάστασης, αποφασίζει να πάρει την εκδίκησή της. Θα σκοτώσει τον Bill;

Διάσημες Ατάκες: 

- "Ι'm gonna kill Bill." - The Bride

- "Revenge is never a straight line. It's a forest, And like a forest it's easy to lose your way... To get lost... To forget where you came in." - Hattori Hanzo

Κριτική: Πρωτοείδα αυτή την ταινία, στην ηλικία των 14 ετών και δεν την πολυκατάλαβα... Αρχικά, μου φάνηκε σαν ωμή, κλασσική αμερικανιά. Όμως τότε, δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται ο Quentin Tarantino, ποια νοήματα θέλει να περάσει, τι είναι το Pulp Fiction, περί τίνος πρόκειται όλα αυτά... Κατά τη διάρκεια της εφηβείας και της ενηλικίωσης, την είδα ξανά και ξανά... Και κάθε φορά που την έβλεπα, καταλάβαινα και κάτι περισσότερο... Ωρίμαζε μέσα μου. Σαν το παλιό καλό κρασί. Όπως συμβαίνει και με όλες τις ταινίες του Ταραντίνο... Πρέπει να πούμε ότι πρόκειται για ταινία εκδίκησης. Το λέει ο τίτλος της. Όπως σε όλες τις ταινίες εκδίκησης όμως, οφείλουμε να εντοπίζουμε τα αίτια, τα κίνητρα και τη λογική πάνω στην οποία, ζητείται αυτή η εκδίκηση... Και εδώ πρόκειται για καθαρό "ξεκαθάρισμα λογαριασμών". Μία γυναίκα σχεδόν δολοφονείται μαζί με το αγέννητο μωρό της. Προσπαθεί να αλλάξει ζωή λόγω ενστίκτου μητρότητας. Η ταυτότητα και το γονίδιο του επαγγελματία δολοφόνου όμως, δε φεύγει εύκολα. Και για να φύγει, ίσως του κοστίσει και την ίδια του τη ζωή. Η Uma Thurman καταφέρνει να πρωτοστατήσει σε έναν ρόλο αποκλειστικά one woman's show, (το σενάριο γράφτηκε πάνω της στα γυρίσματα του Pulp Fiction), ενώ με τις εκφράσεις του προσώπου της, μας μεταδίδει πλήρως τη συναισθηματική κατάσταση και φόρτιση στην οποία βρίσκεται, την εκάστοτε στιγμή: οργή, μίσος, λύπη, θύμηση και αποφασιστικότητα, είναι μερικά από αυτά τα στοιχεία. Ο Bill από την άλλη, (David Carradine) υποδύεται το ρόλο του αμετανόητου αφεντικού μαφίας, ενός σοφού και ώριμου μεσήλικα, ο οποίος έχει γίνει σκληρός, εξαιτίας της ίδιας της ζωής... Σαν ένα ρόλο που δε θα μπορούσε ποτέ να απαρνηθεί. Η Lucy Liu τέλος, ως Vernita Green, αντισταθμίζει πλήρως την κατάσταση, με το ρόλο του αντι-ήρωα, ο οποίος βρίσκεται σε απόλυτη ισχύ και αποφασιστικότητα, αφού πρόκειται για το νέο αφεντικό της Μαφίας των Αφεντικών.

Αγαπημένη Σκηνή: Σίγουρα η "Μονομαχία στο Σπίτι με τα Μπλε Φύλλα"... Τρομερό τοπίο, απίστευτη χορογραφία ξιφομαχίας, άσπρες και μπλε νιφάδες, μουσική latin στο background... Σκέτη ποίηση.

Άλλα αγαπημένα τεχνάσματα: 

Το παιχνίδι με τα μάτια κάθε ήρωα, η χαρακτηριστική μουσική για να δηλώσει ένταση και αυξημένη διάθεση οργής, το σφύριγμα της Elle (Daryl Hannah)... Μια πιο πολύ απ'όλα, η ξιφομαχία με κλειστά φώτα, σε φόντο με μπλε και σκούρο φώς. Τρομερή δουλειά φωτογραφίας και φωτισμού... 

SoundtrackS to Remember***:

Σίγουρα είναι δύο... Το αγαπημένο μου "Don't Let me Be Misunderstood" από Santa Esmeralda

και το "Battle without Honor or Humanity" από Tomoyuasu Hotei

Fun Fact: Η εμφάνιση των 5,6,7,8's προήλθε από μια κίνηση θράσους, αλλά και τόλμης από πλευράς Quentin Tarantino, καθώς βρισκόταν στο Αεροδρόμιο της Ιαπωνίας και αγόραζε κάτι από τα duty free shops. Κατά τη διάρκεια, άκουσε από τα μεγάφωνα το "I'm Blue" και ζήτησε αμέσως το CD από τον υπεύθυνο. Εκείνος του απάντησε "Δεν μπορώ να σας το δώσω, είναι του μαγαζιού. Αλλά μπορείτε να αγοράσετε ένα." Και ο Tarantino, αποκρίθηκε πως: "Αν δεν έκανα αυτή την κίνηση, τότε ίσως να μην έμπαινε το συγκρότημα στην ταινία."

Έρχεται και κριτική για τη δεύτερη ταινία Kill Bill... Stay tuned.

Σχόλια-προτάσεις-Ιδέες: lampiristakis@gmail.com

The Colour of Money (1986)

The Colour of Money (1986)

by Martin Scorsese 

Tagline: "The Hustler isn't what he used to be, but he has the next best thing. A kid who is."

Trailer: 

Υπόθεση: Ένας κυνηγός ταλέντων μπιλιάρδου (Paul Newman) γνωρίζει ένα ακατέργαστο διαμάντι (Tom Cruise), προσπαθώντας να τον πείσει να ταξιδέψουν μαζί με την κοπέλα του (Mary Elizabeth Mastrantonio) σε όλες τις περιοχές μέχρι το Atlantic City, όπου θα γίνει ο Παγκόσμιος Διαγωνισμός Μπιλιάρδου... Οι τρεις τους ταξιδεύουν, περνούν από περιπέτειες, τσακώνονται και γνωρίζουν ένα και μόνο αντικείμενο: το Χρώμα του Χρήματος.

Κριτική: Είδα αυτή την ταινία του Martin Scorsese την πρώτη φορά με τα ξαδέρφια μου... Ήταν ένα έργο το οποίο δεν είχα ιδέα ότι το είχε σκηνοθετήσει ο συγκεκριμένος δημιουργός, καθώς επίσης και δεν είχα ιδέα από σινεμά, Paul Newman ή μπιλιάρδο εκείνο τον καιρό... Μετά το φινάλε, ένιωσα ένα και μόνο πράγμα: να θέλω να παίξω μπιλιάρδο. Και όχι απλά να μάθω μπιλιάρδο, αλλά να ξεκινήσω να παίζω, ώστε να γίνω ο μεγαλύτερος επαγγελματίας ή/και Hustler του κόσμου. Με τον όρο "Hustler" εννοούμε τη λέξη "Απατεώνας", εκείνος που εκμεταλλεύεται τον άλλο με σκοπό να βγάλει λεφτά και να τον εξαπατήσει. Ιδιαίτερα στο μπιλιάρδο και στο σινεμά, η λέξη αυτή έχει πάρει ιδιαίτερη σημασία, μιας και χρησιμοποιείται σε κάθε ταινία μπιλιάρδου όπως "Poolhall Junkies" (2002), "The Hustler" (1961) κλπ. Μάλιστα, η συγκεκριμένη ομώνυμη ταινία αποτελεί προοίμιο του "Colour of Money", με τον Paul Newman να πρωταγωνιστεί ως ο ίδιος χαρακτήρας του "Fast" Eddie Felson και τον Jackie Gleason, στο ρόλο του "Minnesota Fats". Στο θέμα μας τώρα, η ταινία μέσω του δημιουργού Martin Scorsese, προσπαθεί να μας μιλήσει, να μας δώσει να καταλάβουμε και να μας περάσει το νόημα μιας φράσης που έχει πει ο Joker: "When you're good at something, never do it for free..." Ο Eddie Felson, ως Μέντορας του Vince (Tom Cruise), προσπαθεί να τον μάθει να χάνει, με σκοπό να κερδίζει. Δηλαδή, εκμεταλλευόμενος την αφέλεια και την αδυναμία των άλλων, σε συνδυασμό με το ταλέντο του μικρού, εξαπατά κάθε ανυποψίαστο και καταφέρνει να μεγιστοποιήσει το κέρδος των χρημάτων που βγάζει. Αυτό είναι ότι πιο έξυπνο έχω δει σε ταινία mentoring-coaching, καθώς όπως λέει και ο τίτλος ενός κομματιού της ταινίας: "It's in the way that you use it"... Συνεπώς, μπορεί να έχουμε το μεγαλύτερο ταλέντο του κόσμου, ή την περισσότερη ευφυία, αλλά αν δεν την εκμεταλλευτούμε και δε τη διαχειριστούμε σωστά, πολύ πιθανό να καταλήξουμε σαν χρήσιμοι "ηλίθιοι"...  

Αγαπημένες σκηνές:

Ερμηνείες: Paul Newman για Όσκαρ... Μάλιστα, κέρδισε το βραβείο του πρώτου Ανδρικού Ρόλου το 1986. Το μοναδικό του. Στην ταινία, γοητευτικός, σοφός και επιτήδειος όσο χρειάζεται, δίνει τα απόλυτα μαθήματα coaching και mentoring που μπορούμε να δούμε... Ο ιδανικός manager, για οποιονδήποτε επίδοξο ή επαγγελματία παίκτη μπιλιάρδου. Από την άλλη πλευρά, ο Tom Cruise φαίνεται να νιώθει άνετα στο ρόλο του, μιας και είναι μια φυσιολογική μεταφορά της νεότητάς του, που χαρακτηρίζεται από επιπολαιότητα, αίμα που βράζει, ξεροκεφαλιά και ατίθαση ικανότητα... Ένας άλλος Maverick λοιπόν, όπως στο Top Gun, καταλήγει να μεταμορφωθεί σε μεγαλύτερο Hustler, ακόμη και από τον ίδιο του τον μέντορα... Τέλος, η Mary Elizabeth Mastrantonio, εκμεταλλεύεται την ομορφιά της, διότι από υποκριτικές ικανότητες δεν είναι και η καλύτερη, δίνοντας έναν πειστικό ρόλο ως κοπέλα του Vince, παρακινώντας τον στις στιγμές που πρέπει να ακούσει, ή απειλώντας τον σε στιγμές που πρέπει να κάνει πίσω...

Soundtrack to Remember: 

Μουσική: Εκπληκτικές επιλογές από τον Martin Scorsese στον τομέα των τραγουδιών, καθώς εκτός από τα κομμάτια που προαναφέραμε, μαζί με το Don't Tell Me Nothing του Willie Dixon, καταφέρνει να περάσει ένα αίσθημα cool, badass και macho βιρτουόζου, βγαλμένο κατευθείαν από τη δεκαετία του '80...

Αφιερώνεται ιδιαίτερα στα ξαδέρφια μου Παναγιώτη και Τάσο, γιατί το είδαμε μαζί πρώτη φορά, καθώς και στο Χάρη, διότι έχουμε παίξει άπειρες φορές μπιλιάρδο, απολαμβάνοντας ατέλειωτες ώρες χαβαλέ, διασκέδασης και απόλαυσης του παιχνιδιού...

Ακούστε περισσότερα κάθε Παρασκευή 20:00-22:00 στην εκπομπή "Soundtracks", μόνο στο

http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Σχόλια-Προτάσεις-Ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com

Tinker Tailor Soldier Spy (2011) by Xaris Lampiris

Tinker Tailor Soldier Spy (2011)

Και ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι

by Xaris Lampiris

Tagline: "Trust no one. Suspect everyone."

Trailer: 

        ΤΙΤΛΟΣ : Tinker Tailor Soldier Spy

 Τinker (Γανωτής) ,Τailor (ράφτης), soldier (στρατιώτης), poorman (φτωχός)

Αποτελούν τα ψευδώνυμα από ένα τραγούδι που δίνει ένα υψηλόβαθμο στέλεχος σε κάποια πρόσωπα βάση αποστολής .Το spy δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση spoiler ...

Σίγουρα πολύ έξυπνο λογοπαίγνιο.

    ΠΛΟΚΗ :Κατά την ψυχροπολεμική περίοδο τα τμήματα της MI5 και ΜΙ6 (Κατασκοπία και Αντικατασκοπία αντίστοιχα) των Βρετανικών Μυστικών υπηρεσιών εργάζονται με πυρετώδεις ρυθμούς Απέναντι στον ένα και Μοναδικό ΕΧΘΡΟ , την Κομμουνιστική Απειλή εκ Σοβιετικής Ανατολής ... 

     Μετά από μια  αποτυχημένη επιχείρηση ένας βετεράνος του τμήματος της ΜΙ6 αναγκάζεται να αποσυρθεί και να εξοστρακιστεί ...σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Η κατάσταση είναι πολύ ρευστή και όλα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός στη σκακιέρα της συνομωσίας .Το παιχνίδι που λέγεται"ανακαλύπτω το φίδι που κρύβεται στο κόρφο μου" έχει ξεκινήσει για τα καλά ...Ένας πόλεμος που δεν κηρύχθηκε ποτέ, ένας άγνωστος εχθρός που δεν εμφανίζεται ποτέ, όλοι περιμένουν να κάνεις τη λάθος κίνηση...

   Η ίδια η υπηρεσία ΜΙ6 (τμήμα Αντίκατασκοπείας) γνωστή για τις μεθόδους αναλώσιμης συμπεριφοράς απέναντι στα μέλη της ,ΞΑΝΑ-επαναφέρει στην ενεργό δράση το βετεράνο George Smiley βιαίως , με μοναδική αποστολή την ανακάλυψη του διπλού πράκτορα που κρύβεται στα πολύ υψηλά κλιμάκια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.

     Κριτική:

     Για όσους νομίζουν ότι η Κατασκοπεία είναι παλτά με γιακάδες ψηλά, σκοτεινά σοκάκια, και πιστόλια χαμηλού διαμετρήματος με μεγάλο σιγαστήρα , είτε ήρωες με στύλ σε κοιτάω με ύφος μπλαζέ που χωρίς να πω καν ατάκα σε ρίχνω στο κρεββάτι σε μεγάλο καζίνο κρατώντας την απόλυτη κέντα στη τράπουλα ή νικάω "τον κακό" με το απόλυτο γκάτζετ ...πλανώνται πλάνην οικτρά και ο συγγραφέας John Le Carre το αποδεικνύει με ένα αριστούργημα γραμμένο από τον ίδιο τον άνθρωπο που υπήρξε κατάσκοπος ...για την αυτού Μεγαλειότητα τις εποχές του ψυχρού πολέμου...

       Ποιος άλλος λοιπόν είναι καταλληλότερος  εκτός από τον ίδιο John Le Carre να σε ταξιδέψει στη Μυθιστορηματική Κατασκοπεία με ένα σενάριο άνευ προηγουμένου και ένα σκηνοθέτη (Tomas Alfredson) που ενώ δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό διαλέγει με περίσσια μαεστρία τις επαγγελματικές του επιλογές και στο συγκεκριμένο ξεπερνά τον εαυτό του ...

     Σκηνοθετική Άποψη: 

  Αργόσυρτη πλοκή ,που εκτυλίσσεται δαιδαλωδώς,με όμως συνεχόμενες σεναριακές ανατροπές, καδράρισμα που προτείνεται για βράβευση και από τους πιο απαιτητικούς σκηνοθετικούς τυπολάτρες και Ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα που φαντάζει να έχει αποτυπωθεί από lazer πολλαπλών κεφαλών σε κάθε πλάνο κάνοντας την έκφραση :"Εξαιρετική δουλειά " να ακούγεται φτωχή με όλη τη σημασία... Σκοτεινό,γεμάτο υπόγεια ειρωνεία ,με υποβλητική ατμόσφαιρα, μιά σκηνοθετική βελονιά που τιμά τόσο το είδος όσο και τον Συγγραφέα .

    Καστ: 

     Ένα καστ διαλεγμένο ανάμεσα σε σπάνιους και εκλεκτούς επαγγελματίες ηθοποιούς που μόνο το 

όνομα τους είναι αρκετό για να δείς την τανία , ερμηνείες που φαντάζουν υποτονικές αλλά που μέσα τους κρύβεται η ένταση του ξετυλίγματος της αλήθειας και της πλοκής υπό την επιφάνεια του Αγγλικού καθωσπρεπισμού. Ένας Σιωπηλός μελαγχολικός Gary Οldman που ερμηνεύει τη προσωπικότητα του Ήρωα, διδάσκοντας υποκριτική και υποδεικνύοντας χαρακτηριστικά του ήρωα χωρίς καν να μιλάει... Απλά Αριστουργηματικός...όπως και οι υπόλοιποι...που μοναδικό μειονέκτημα αποτελεί το ότι χρειάζεσαι 400 σελίδες για να τους απολαύσεις και όχι μόνο 2 ώρες φιλμ .

   Λόγοι για να το δεις :

    Κάστ ,Σκηνοθεσία, Συγγραφέας και είδος 

Το ότι για μεγάλο διάστημα της Ζωής σου απλά χαζοκοιτάς φιλμάκια της σειράς περιμένοντας να τελειώσουν και ήρθε η ώρα να δεις κάτι νέο , έξυπνο που απαιτεί ...αρκετή νοημοσύνη και σεβασμό στον εαυτό σου .

   Λόγοι για να μην το δεις:

 Ακόμη μέσα σου δεν έχει ωριμάσει η δύναμη της αναλυτικής σκέψης,της υπομονετικής προσέγγισης των καταστάσεων και της λεπτότητας αποχρώσεων όπως παραδείγματος χάριν απαιτεί μια όμορφη γυναίκα που είναι ικανή να προσφέρει αμέτρητη ηδονή ΜΟΝΟ κάτω από έμπειρα και υπομονετικά χέρια... Οπότε μεγάλε μπουκώσου με ποπ κορν και αναψυκτικά τύπου κόλα,ρίξε κανά υπνάκο στο κάθισμα και άσε τη κατασκοπία και το υψηλό επίπεδο νοημοσύσης σε αυτούς που μπορούν να καταλάβουν τα Υψηλά και ψιλά νοήματα ...πήγαινε για αμέρικαν πάι 13 ...και βλέπεις στο μέλλον...

Soundtrack to Remember***:

Αφιερώνεται ειδικά στον αδερφό μου Παναγιώτη που ανέχεται τα κινηματογραφικά μου βίτσια 

και έχει αποδείξει εμπράκτως κατά καιρούς σε μένα και όλους όσους τον περιβάλλουν 

ότι η Πνευματική Δύναμη και η Υψηλή Νοημοσύνη που ρέουν από μέσα του είναι 

τα μοναδικά όπλα που μπορούν να κάνουν αλματώδεις Υπερβάσεις ανεξαρτήτως εποχών 

τεχνολογιών ,ανθρωπίνων δυναμικών ,και καταστάσεων σε κάθε μήκος και πλάτος.  

Ειδικές ευχαριστίες για την ευκαιρία που μου δόθηκε να δώσω την ταπεινή κριτική μου, για την τέχνη 

που εκτιμώ πιο πολύ απ'όλες, τον κινηματογράφο. 

   

Αναμένω τη γνώμη σας στο προφίλ μου στο Facebook: 

https://www.facebook.com/xaris.lampiris

Ακούστε περισσότερα στην εκπομπή "Soundtracks" κάθε Παρασκευή 20:00-22:00, στο: http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Σχόλια-προτάσεις-απόψεις στο: lampiristakis@gmail.com

The Limits Of Control (2009)

The Limits of Control (2009)

by Jim Jarmush

Outline: "For every way in, there is another way out."

Trailer:

Υπόθεση: Ένας μυστηριώδης άντρας, επαγγελματίας δολοφόνος, οδηγείται στην Ισπανία και τη Σεβίλλη, για την ολοκλήρωση μιας δουλειάς. Κατά τη διάρκεια, θα έρθει αντιμέτωπος με τα όρια του ελέγχου (του), καθώς πολλές φορές θα εξαπατηθεί, αποσπαστεί και υποπτευθεί, από τα διάφορα θύματά του, των οποίων η ταυτότητα, δεν είναι γνωστή... 

Κριτική: Σε αυτό το οδυσσειακό ταξίδι, ο Jim Jarmush ως δημιουργός του Νεκρού, καταφέρνει ακόμα μία φορά να μας πλανέψει, να μας υπνωτίσει και να μας οδηγήσει, σε μαγικά, σκοτεινά και μυστηριώδη μονοπάτια, τα οποία για εκείνον, είναι οι καθημερινοί του περίπατοι... Ο Isaach De Bankole (Ghost Dog), ενσαρκώνοντας το ρόλο του απόλυτου επαγγελματία, επιτυγχάνει να δώσει μια ερμηνεία γεμάτη εικόνες: υποψία, σοφία, σκέψη και φαντασία, χωρίς ουσιαστικά να πει μια λέξη... Αυτό είναι και το συστατικό της επιτυχίας αυτής της ταινίας: οι λιγοστές λέξεις του σεναρίου, καθώς οι εικόνες αναλαμβάνουν το ρόλο και τα καταφέρνουν από μόνες τους. Από τις ασκήσεις Kata που χρησιμοποιεί ο ήρωας στις τουαλέτες του εκάστοτε σταθμού, για να αποβάλλει το άγχος και να βρει το κεντρικό του σημείο ισορροπίας, στα Σεβιλλιάνικα καφέ και τα Flamenco, που δημιουργούν μια αίσθηση ευφορίας και ηρεμίας... Ηρεμίας που συνοδεύεται από Σοφία, καθώς για να επιτύχεις το τέλειο συμβόλαιο, χρειάζεται ένας σκοπός: Να μην Αποσπαστείς ποτέ. Όπως αναφέρει και η Paz De La Huerta στη διάσημη σκηνή: "No Guns, No Sex, how can a man stand all this?"

     Πέρα από τις σκηνές και τις πανέμορφες εικόνες της κινηματογραφημένης Ισπανίας όμως, ο Jim Jarmush, μας οδηγεί σε κάτι πιο σκοτεινό, σε κάτι πιο ιερό και σε κάτι ακόμα πιο φιλοσοφημένο: τη στάση (του), ως προς τη ζωή. Χαρακτηριστική ατάκα της ταινίας είναι το: "Αυτός που περνάει τον εαυτό του ως σπουδαίο, καλύτερα να επισκεφθεί το νεκροταφείο. Να δει τι είναι η ζωή. Μια χούφτα χώμα..." Αυτή ακριβώς είναι και η σωστή στάση και άποψη ως προς τη ζωή: ταπεινότητα, σεμνότητα και πλήρης αποβολή του εγώ... Η ατάκα αυτή, παραλλαγμένη ανάλογα με το που βρίσκεται ο ήρωας στην ταινία, καταφέρνει να δώσει το απόλυτο νόημα, στην κατά τ'άλλα ανόητη (χωρίς νόημα) εξέλιξη της ταινίας... Ένας επαγγελματίας δολοφόνος, ένας φιλοσοφημένος άντρας, ένας οδυσσειακός ήρωας, δεν έχει ανάγκη από χρήματα, δεν έχει ανάγκη από γυναίκες και δεν έχει ανάγκη από εφήμερες απολαύσεις... Είναι πλήρως αφοσιωμένος στο μονοπάτι του και αυτό, του το υποδεικνύει η φαντασία του... Με αυτό τον τρόπο, καταφέρνει να μπει και να αλώσει, ακόμα και το τελευταίο άνδρο της υποδούλωσής του: τον καπιταλισμό. Σε αυτό συντελεί καθαρά και η ερμηνεία του Bill Murray: ο απόλυτα αντιπαθητικός και καθαρά συμφεροντολόγος άνθρωπος της δύσης. Ντυμένος με κοστούμι και κόκκινη γραβάτα, αντιπροσωπεύει τον εκάστοτε τραπεζίτη, ηγέτη ή αρχηγό, που θέλει να καταστρέψει συθέμελα τον κόσμο, στο βωμό του δικού του κέρδους και της προσωπικής του ευχαρίστησης... "How did you enter here? I used my imagination..."

Αγαπημένες σκηνές:

Επίσης: https://www.youtube.com/watch?v=NU9c_G5cL78
και https://www.youtube.com/watch?v=bIPh7A8G9IA

Soundtrack to Remember***:

Διονυσιακό, υπνωτιστικό, μεθυστικό, σε οδηγεί στην απόλυτη νιρβάνα, συνδράμοντας στην νωχελική και υπνωτική εξέλιξη του έργου, με ένα και μοναδικό σκοπό: τη μέθεξη.

Διάσημες Ατάκες:

Blonde: "Οι καλύτερες ταινίες είναι σαν τα όνειρα που δεν είσαι σίγουρος πως είδες."

American: "Is this your twisted idea of revenge?"
Lone Man: "No, revenge is useless."

Mexican: " For me sometimes, the Reflection is far more present than the thing being reflected."

Επίλογος: 

Ο Michelangelo Antonioni, το έχει θέσει καλύτερα απ'όλους: "Το σημαντικό δεν είναι να καταλάβει κανείς μια ταινία, αλλά να τη δει σαν εμπειρία. Αυτή η εμπειρία, η συγκίνηση, είναι εντελώς προσωπική για κάθε θεατή. Εγώ δεν καταλαβαίνω τις ταινίες μου, ούτε καν το επιχειρώ. Δε μ`ενδιαφέρει να καταλάβω. Πρέπει πρώτα να καταλάβεις μια ταινία με τις αισθήσεις σου και μετά έρχεται η διανόηση ή η ηθική". 

Αφιερώνεται στον Πάρη Καμπούρη, του οποίου τα γενέθλια είναι σήμερα και λατρεύει τις καταστάσεις Νιρβάνας, μέθεξης και απόλαυσης. Είναι το λιγότερο δώρο που μπορώ να κάνω γι'αυτόν, αφού μου έχει αφιερώσει κατά καιρούς διάφορες κριτικές, στο πάμπλουτο ιστολόγιο που διατηρεί...

Περισσότερα κάθε Παρασκευή 20:00-22:00, στην εκπομπή "Soundtracks" στο Ραδιόφωνο του Καλλιτεχνείου: http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Σχόλια-προτάσεις-ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com

O Brother, Where Art Thou? - Ω Αδελφέ, Πού Είσαι; (2000)

O Brother, Where Art Thou? (2000)

by Cohen Brothers

Trailer:

Υπότιτλος: "Μερικές φορές, πρέπει να χάσεις το δρόμο σου, για να μπορέσεις να επιστρέψεις σπίτι."

Πλοκή: Βρισκόμαστε στον Αμερικάνικο Νότο, τη δεκαετία του 1930. Σε καθαρά Αμερικάνικη Επαρχία, τρεις κατάδικοι δραπετεύουν και με αλυσίδες στα πόδια, προσπαθούν να ελευθερωθούν και να κυνηγήσουν, έναν κρυμμένο θησαυρό. Όμως, αυτό που καταλαβαίνουν, είναι ότι ανεξάρτητα από το αν θα βρουν το θησαυρό αυτό, μεγαλύτερη σημασία έχει, το ίδιο το ταξίδι...

Κριτική: Στην ταινία αυτή, έχουμε μια πιο ελεύθερη εκδοχή της Οδύσσειας του Ομήρου, αν και οι ίδιοι οι αδελφοί Κοέν (Big Lebowski, True Grit κλπ) έχουν παραδεχτεί πως δεν έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους Όμηρο... Παρ'όλα αυτά, δεν μπορούμε να βλέπουμε σε ταινία το όνομα του Οδυσσέα, ούτε και να υπάρχουν χαρακτήρες που να θυμίζουν αλλά και να αναπαριστούν τις Σειρήνες... Μάλλον αυτό ήταν ένα τρικ, για να ξεγελάσουν το κοινό, πως η δική τους ταινία, ουδεμία σχέση έχει με την Οδύσσεια του Ομήρου. Και αυτό για να μη βάλουν τον κόσμο σε διαδικασία σύγκρισης. Η ταινία ξεκινά, βλέποντας πανέμορφα τοπία στον Αμερικάνικο Νότο, ηλιόλουστες πεδινές εκτάσεις και πανοραμικές λήψεις γεμάτες χρώμα. Ξαφνικά, πετάγονται οι τρεις δραπέτες (George Clooney, John Turturo, Tim Blake Nelson) σαν άλλοι Ντάλτον από το Λούκι Λουκ, και βλέπουμε την πρώτη κωμική σκηνή της ταινίας... Από εκεί και μετά, καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για κωμωδία, αφού τη σκυτάλη παίρνει η παχιά, βλάχικη και redneck προφορά των χαρακτήρων, μαζί με τις έξαλλες και αστείες γκριμάτσες που κάνουν... Κατά τη διάρκεια της ταινίας, βλέπουμε ένα Ομηρικό Ταξίδι των τριών πρωταγωνιστών, με ηγέτη τον Οδυσσέα (και όχι Ulysses που τον αποκαλούν στο έργο) να προσπαθούν να ξεφύγουν από Σερίφηδες, γυναίκες (Σειρήνες) και στο τέλος, να καταλήγουν ήρωες και να τους αποθεώνει, μια ολόκληρη επαρχία. Εν μέσω προεκλογικής περιόδου και με την εμφάνιση των Κου Κλουξ Κλαν, η ταινία φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ, για τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα κάθε χώρας και κάθε επαρχίας, που από τη δεκαετία του '30, μέχρι σήμερα, απασχολούν την κοινωνία και τους κατοίκους της... Στη συνάρτηση αυτή, πρέπει να προστεθεί η εμφάνιση της οικονομικής ύφεσης, ιδίως τα τελευταία χρόνια, που μαστίζει τις οικονομικά ασθενείς χώρες και τις κάνει να σκέφτονται, την αναζήτηση του δικού τους "Κρυμμένου Θησαυρού", μέχρι να περάσουν τη δική τους "Οδύσσεια", για να τα καταφέρουν...

Αγαπημένη Σκηνή: Μακράν η στιγμή που ο Οδυσσέας (George Clooney), έχει επιστρέψει στην αγαπημένη του Πηνελόπη, μετά από όσα έχει περάσει και η εκείνη, του κάνει τη δύσκολη, για να τον αρραβωνιαστεί. Κλασσικό παράδειγμα γυναίκας, που ούτε μια ολόκληρη καταστροφή επαρχίας από παλιρροϊκό κύμα, δεν την κάνει να ευαισθητοποιηθεί και να ρίξει τον εγωισμό της, για μια φορά στον αγαπημένο της. Άβυσσος η καρδιά. Επίσης, η σκηνή με τις Σειρήνες, που σαν άλλες Μούσες των Αδελφών Κοέν, φαντάζουν θελκτικές όσο ποτέ άλλοτε, και αντικατοπτρίζουν, τον Πειρασμό που βιώνουμε όλοι μας, μέχρι να φτάσουμε στη δική μας Ιθάκη. Παρακάτω, παρατίθεται η μία από αυτές, καθώς η άλλη, περιλαμβάνεται στο φινάλε της ταινίας και προϋποθέτει, spoiler...

Ερμηνείες: Πρώτη φορά ο George Clooney, μετά τον Αμερικάνο του 2010, καταφέρνει να δώσει μια ερμηνεία ουσιώδη και βαθύτερη... Μέχρι τότε και για πολλά χρόνια αργότερα, έπαιζε μόνο με την ωραία του φάτσα και το κουλ ύφος του. Όμως εδώ, καταφέρνει να αλλάξει αυτό το τετριμμένο στυλ, συνδυάζοντας την παχιά προφορά και τις αστείες γκριμάτσες του, για να δώσει ένα κλασσικό παράδειγμα του Αμερικάνου Yankee, της Δεκαετίας του '30. Ο John Turturo, κάθε φορά και σταθερά καλός, σε ότι κάνει. Ο άνθρωπος είναι ίνδαλμα: από τον Big Lebowski και το ρόλο του ως "Jesus Quintana", μέχρι το Transformers και όλες τις ιδιάζουσες ερμηνείες, που με επιτυχία έχει φέρει εις πέρας. Τέλος, ο John Goodman, κλασσικός αγαπημένος ηθοποιός των Κοέν, καταφέρνει να δώσει και αυτός το στίγμα του, ως πιο σκληρός και λιγότερο εύθραυστος από τους άλλους κατοίκους του Αμερικάνικης Επαρχίας του Νότου...

Μουσική: Εξαιρετική χρήση της Folk και Country Music στο έργο, τη στιγμή που σε οποιαδήποτε άλλη ταινία, θα ήταν βαρετές... Μεγάλη συνεισφορά από τους Κοέν, σε αυτό. Αποκορύφωμα το "I am a Man of Constant Sorrow", από τους Soggy Bottom Boys.

Soundtrack to Remember: (ποιο άλλο φυσικά;)

Περαιτέρω έρευνα και ματιά: Στην Οδύσσεια του Ομήρου φυσικά, στο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη "Ιθάκη" και στην ρήση του Ηράκλειτου: «Αἰὼν παῖς ἐστι παίζων, πεσσεύων• παιδὸς ἡ βασιληίη – Ο Αιών είναι ένα παιδί που παίζει, που παίζει πεσσούς• η βασιλεία είναι του παιδιού».  Το ίδιο ισχύει και την ταινία των Cohen, "Big Lebowski".

Αφιερώνεται ιδιαίτερα στον πατέρα μου, διότι ήταν ο πρώτος με τον οποίο την είδα μαζί. Και μάλιστα απελπισμένα, αφού δεν είχαμε καμμία άλλη ταινία να δούμε... Και όμως μας αντάμοιψε και με το πάραπάνω. Μας κράτησε δύο ώρες, όμορφης συντροφιάς. 

Σχόλια-προτάσεις-Ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com

Περισσότερα κάθε Παρασκευή 20:00-22:00, στην εκπομπή "Soundtracks" μόνο στο:
http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Η ταινία είναι και υποψήφια, μαζί με τις ταινίες "Soul Kitchen" και "Mr. Nobody", για προβολή στο Καλλιτεχνείο, στις 11/4/2014. Μπορείτε να την ψηφίσετε στο Site: http://www.kallitechnio.org/ πάνω και δεξιά.